Często dzielą się historią, jako że źródłem spożycia kawy jest Kaldi and The Dancing Goats , która pochodzi z Etiopii, miejsca narodzin kawy.

Kaldi był pasterz, który odkrył swoje kozy, stał się hałaśliwy po zjedzeniu jagód i liści rośliny. Ta roślina okazała się kawą.

Obserwując to, Kaldi również zjadł jagody rośliny, stwierdzając, że dodają mu one energii. Niektórzy twierdzą, że miażdżyli jagody i mieszali je z tłuszczem zwierzęcym w prymitywne „batony proteinowe”.

W końcu zaczęli suszyć jagody i moczyć nasiona (fasolę) w gorącej wodzie, aby zaparzyć pierwszą kawę zaszczycić Ziemię. Tak zaczyna się historia konsumpcji kawy!

Kolejna anegdota związana z kawą dotyczy papieża Klemensa VIII. Jego doradcy nalegali, by zakazał spożywania kawy, porównując ją do popularnego wśród muzułmanów „diabelskiego naparu”.

Jednak po pierwszym spróbowaniu kawy Papież był pod takim wrażeniem, że nie mógł znieść myśli o zakazaniu tego. Mówi się, że doprowadziło to do rozpowszechnienia picia kawy wśród katolików i Włochów w ogóle.

Ta historia powinna być traktowana z przymrużeniem oka, jak to, czy papież Klemens VIII rzeczywiście powiedział lub zrobił to, co powiedział: lub to, czy jego doradcy kiedykolwiek poruszyli ten temat, jest kwestią spekulacji.

To powiedziawszy, jest o wiele więcej historii związanych z rozprzestrzenianiem się i popularyzacją kawy. Pozwolę innym dodawać własne historie, ponieważ wiem, że jest ich dużo więcej :)

Ciekawą historią jest to, że osmański sułtan Murat IV zakazał spożywania kawy w Stambule w latach 1632-1640.

Powód jest prosty: ludzie siedzieli w „kahvehane” (kawiarniach) w Stambule i omawianie polityki. Chce powstrzymać ludzi przed rozmową o sobie, najłatwiejszym sposobem na przerwanie dyskusji było pozbycie się wszystkich stref społecznych, którymi były wtedy kawiarnie.

Razem z kawą zakazał też palenia i alkoholu. Jak na ironię, Murat IV zmarł w wieku 28 lat w wyniku zatrucia alkoholem.

Inną ciekawą jest historia pierwszej kawiarni w Wiedniu. Zaczyna się od oblężenia Wiednia przez Turków pod koniec XVI wieku.

Jerzy Franciszek Kulczycki to Polak / Ukrainiec, obecnie uważany za bohatera i znany jako właściciel pierwszej kawiarni w Wiedniu. Prawdopodobnie wynalazca cappuccino.

Bardzo biegle władał wieloma językami, w tym tureckim. Podczas oblężenia jest używany przez miasto jako posłaniec i ocalił miasto w ostatnim dniu, niosąc krytyczną wiadomość, przebierając się za janisary (żołnierza osmańskiego), gdy miasto opuszczało miasto Osmanom.

Po oblężeniu otwiera trzecią w Europie i pierwszą kawiarnię Vienne z workami ziaren kawy pozostawionymi przez armię osmańską - która teraz wycofywała się i zostawiła wszystkie ciężkie rzeczy w drodze do domu. Było to prawdopodobnie jedno z pierwszych spotkań Europejczyków przy kawie.

Przyjaciel Kulczyckiego, Marco d’Aviano, który był mnichem Cappuchin, pomyślał, że kawa jest dość gorzka i zdecydował się dodać do niej miód i mleko. Po dodaniu mleka kawa zmieniła kolor z czarnego na brązowy i bardziej przypomina kolor tradycyjnej szaty mnichów kapucynów. Kulczycki nazwał ten rodzaj słodzonej kawy imieniem swojego mnicha.

Zaraz po tym, jak Kulczycki stał się znany, zaczął nawet nosić janisary w swojej kawiarni podczas serwowania kawy. Jego pomniki wciąż znajdują się wokół Wiednia. Możesz sprawdzić jego stronę w Wikipedii tutaj.

Cóż, w dzisiejszych czasach ludzie są uzależnieni. Jeśli jednak pije się dobrą kawę w dobrych okresach, można to nawet uznać za energetyzujący i skracający sen. Myślę, że w tamtych czasach ludzie znaleźli na to wyjątkowe sposoby. Gotuj, gotuj lub po prostu jedz jego nasiona bez żadnego uszlachetniania.

Chciałbym dodać goryczy kawy po turecku, opowiadając o tradycji w TR.

Kiedy para decyduje się na ślub, rodzina pana młodego udaje się do domu rodziców panny młodej. Z kwiatkiem i czekoladą. (Najlepiej umieścić w srebrnym wazonie gondolowym. Następnie dziewczyna podaje turecką kawę wszystkim w pokoju. Zaczynając od starszych. Tradycyjnie, jeśli dziewczyna lubi kolesia, dodaje do niego trochę soli. W ten sposób upewni się, czy on może tolerować żartów, czy nie.